Η χρήση μαγνητικών πεδίων είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες στη σύγχρονη ιατρική. Μερικές από τις γνωστότερες εφαρμογές είναι:

- μαγνητική τομογραφία, μη-επεμβατική απεικονιστική μέθοδος
- μαγνητοθεραπεία με παλμικά-μεταβαλλόμενα πεδία χαμηλής ισχύος για θεραπεία μυοσκελετικών προβλημάτων
- διακρανιακή μαγνητική διέγερση (Transcranial Magnetic Stimulation - TMS) για θεραπεία νευρολογικών και ψυχιατρικών παθήσεων .

​

Η θεραπεία μαγνητικών πεδίων αποτελεί μια νέα θεραπευτική μέθοδο.  Παράγει ισχυρούς παλμούς ηλεκτρικού ρεύματος, πολύ μικρής διάρκειας, με συχνότητα που επιλέγει ο θεραπευτής. Το υψηλό ρεύμα κάθε παλμού όταν διαρρέει την κεφαλή-πηνίο, παράγει ένα μαγνητικό πεδίο, πολύ υψηλής μαγνητικής επαγωγής που φθάνει έως 2.5Τ (=25.000Gaus). Το μαγνητικό πεδίο που παράγεται είναι παλμικό λόγω των παλμών του ρεύματος που το παράγουν, περιοδικό με συχνότητα τη συχνότητα των παλμών ρεύματος και μεταβαλλόμενο σε ένταση (η ένταση ενός μαγνητικού πεδίου περιγράφεται από το μέγεθος της μαγνητικής επαγωγής Β), όπου η μαγνητική επαγωγή αυξάνει από το μηδέν όσο αυξάνει το ρεύμα που διαρρέει την κεφαλή μέχρι τη μέγιστη τιμή και μετά το μηδενισμό της στο τέλος του κάθε παλμού ρεύματος.

​

 Επιδρά στο σώμα μέσω των μαγνητικών πεδίων που παράγει μέσω 2 βασικών μηχανισμών:

1. Διέγερσης εν τω βάθει μυϊκών και νευρικών ιστών λόγω των ισχυρών μαγνητικών πεδίων που εισέρχονται σε όλο το βάθος και κινητοποιούν το σύνολο των δομών, σε σύγκριση με την ηλεκτροθεραπεία της οποίας η πορεία διάδοσης των ρευμάτων είναι κυρίως επιφανειακή. Αυτή η επίδραση στοχεύει περισσότερο στην αντιμετώπιση νευρολογικών παθήσεων όπως καταστροφή περιφερειακών νεύρων, απονευρωμένοι μύες, ατροφία, μυϊκοί σπασμοί, αγκύλωση, μυϊκή ενδυνάμωση, κινητοποίηση αρθρώσεων και άλλες

2. Μαγνητικός συντονισμός όλων των κυττάρων του σώματος μέσω του παροδικού προσανατολισμού της μαγνητικής ροπής των στοιχείων με περιττό αριθμό πρωτονίων στον πυρήνα τους (κυρίως υδρογόνου). Μέσω αυτού του βιολογικού φαινομένου αντιμετωπίζονται προβλήματα πόνου, τενοντίτιδες, αρθρίτιδες, κατάγματα και άλλες.

​

Η συνισταμένη επίδραση των παραπάνω δημιουργεί συνοπτικά τις παρακάτω βιολογικές επιδράσεις:
- αναλγησία με παραγωγή ενδορφινών
- βελτίωση λειτουργίας κυτταρικής μεμβράνης μέσω αντλίας K-Na που καθορίζει διαπερατότητά της
- ρύθμιση λειτουργίας νευρικού συστήματος συμπαθητικού-παρασυμπαθητικού
- υπεραιμία
- αύξηση λευκών αιμοσφαιρίων
- αύξηση παραγωγής κολλαγόνου
- ταχύτερη ασβεστοποίηση
- αντιφλεγμονώδης δράση
- αύξηση μεταβολισμού 

​

​

ΕΝΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

​

Παθήσεις Σπονδυλικής Στήλης
Χρόνιο/Οξύ Λουμπάγκο
Χρόνια/Οξεία Οσφυαλγία
Σπονδυλίτιδα
Διαταραχές του Νευρικού Συστήματος
Καταστροφή Νευρικών Κυττάρων
Εκφυλιστική Αρθρίτιδα
Ρευματοειδής Αρθρίτιδα
Αυχενικό Σύνδρομο
Παγωμένος Ώμος
Πόνος Προστάτη 

Ακράτεια Ούρων

​

​

​

​

​